Αλλά ποια Κρήτη; Η Κρήτη των ανθρώπων ή της φύσης; Των ονείρων ή της χειροπιαστής πραγματικότητας; Η Κρήτη των πολέμων ή της ειρήνης; Της καρδιάς ή του μυαλού; Η Κρήτη των μύθων ή της ιστορίας; Η πανάρχαια, η παλιά, η καινούρια; Η Μινωική Κρήτη, η Δωρική, η Βυζαντινή, η Ενετική; Η Τουρκοκρατούμενη, η πρωτο-ελεύθερη, η σύγχρονη; Η Κρήτη της ακρογιαλιάς ή των χιονισμένων κορυφών; Των σπαρμένων χωραφιών ή των εύμορφων καϊκιών; Η Κρήτη της ελιάς ή του αντρίγιαδου; Του αστικού αρχοντικού ή του βουνίσιου μητάτου; Η Κρήτη του μικρού χωριού ή της καστροπολιτείας; Του απάτητου φαραγγιού ή της κρεβατίνας που σκεπάζει την αυλή; Η Κρήτη του άγριου δίκταμου ή του γλαστροβασιλικού; Του Μαδαρίτικου αέρα που σηκώνει τις πέτρες ή της γλυκιάς ευωδιάς της μαντζουράνας που κουρνιάζει απαλά πάνω στο χώμα;
Η Κρήτη των κατάφυτων λόφων ή των κατσοπρινιών; Των Ενετικών λιμανιών ή των κακοτράχαλων ορεινών μονοπατιών; Η Κρήτη του βοσκού ή του καλλιεργητή; Του αρματοφορεμένου ή του γραμματιζούμενου; Η Κρήτη του πειρατή ή του αντάρτη; Του ντελικανή ή της τσεμπεροφορούσας γιαγιάς; Η Κρήτη του λαδιού ή της γραβιέρας; Της απέραντης κατάξανθης παραλίας ή του γκρεμού που βουτά ίσια μέσα στη θάλασσα; Η Κρήτη της σπηλιάς που γεννήθηκε ο Δίας ή του πεντάστερου ξενοδοχείου; Της πανάρχαιας ντοπιολαλιάς ή της εσπεράντο των μπαρ; Η Κρήτη του «γαρ» ή του «how are you»; Του βρακοφόρου γέροντα ή της γυμνόστηθης κολυμβήτριας; Η Κρήτη του μελισσοκόμου ή του ψαρά; Του επιχειρηματία ή του χαΐνη; […]
