Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΘΙΟΥ

Στην κοινωνία της κρίσης, ένας –κατά γενική ομολογία- ηλίθιος βρίσκει το νόημα της ζωής στο να παίζει απλά το μπεγλέρι του. Δεν κάνει οικογένεια, δε δουλεύει, δεν προκόβει στη ζωή. Πολλοί θα προσπαθήσουν να τον αφυπνίσουν, χρησιμοποιώντας διάφορα επιχειρήματα. Εκείνος, όμως, τους αποδεικνύει ότι αυτές τις αξίες που πάνε να του διδάξουν, τις έχουν πρώτοι εκείνοι καταπατήσει και απαξιώσει, ή τις έχει ευτελίσει η κρίση. Για το λόγο αυτό, συμπεραίνει ότι με το να θεωρεί ως πεμπτουσία της ζωής το μπεγλέρι, γλίτωσε από μεγάλες καταστροφές. Ο ηλίθιος, λοιπόν, αναδεικνύεται μεγάλος φιλόσοφος σε μια τέτοια κοινωνία! Η θεωρία του θα ηττηθεί από έναν μποέμ ξάδερφό του. Πρόκειται για την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Είναι εκείνος που θα τον κάνει να συναισθανθεί την κενότητά του.