Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

"Γιατί μου αφηγηθήκατε αυτήν την ιστορία"; Εξακολουθούσε να του έχει την πλάτη της γυρισμένη, σκαλίζοντας τη φωτιά και επιμελούμενη τη σούπα.
"Μα, για να τρέξει πάλι η ζωή στις φλέβες σας. Θα το βλέπατε κι εσείς, αν μπορούσατε να κοιτάξετε το πρόσωπό σας, αλλά εδώ απαγορεύονται οι καθρέφτες".
Γύρισε τον λεπτό λαιμό της, αντικρίζοντάς τον κατάματα και χαμογελώντας του με τη συγκατάβαση του επαΐοντα.
"Οι άνθρωποι μοιάζουν με τον άνεμο, τον βλέπεις στη σκόνη που σηκώνει και στα φύλλα που αναστατώνει, αλλά ποτέ τον ίδιο. Για να αποκτήσουν υπόσταση χρειάζονται ιστορίες, μόνο μέσα στο προσωπικό ψέμα της μνήμης του καθενός σκιτσάρεται με λευκό μελάνι το περίγραμμα και η όψη μας. Το γεγονός ως τέτοιο δεν έχει καμία σημασία, κανείς δεν προχωράει τον δικό σου δρόμο (συμπεριλαμβανομένου φυσικά και εσού του ιδίου). Χρειαζόμαστε ιστορίες για την ψευδαίσθηση πως υπάρχει δρόμος".