ΕΝΩΧ ΑΡΝΤΕΝ

Σειρὲς μακριὲς μὲ βράχια ἔχουνε φτειάξει χάσμα

καὶ μέσ᾿ στὸ χάσμα ἀφρὸς καὶ κίτρινη ἄμμος·

στὸ βάθος στέγες κόκκινες σὲ στενὴ ἀποβάθρα

πλάι-πλάι, καὶ πέρα παλῃὸ ἐκκλησάκι· πάνω

δρόμος μακρὺς πρὸς ἕναν ψηλό, ᾿σὰν πύργο, μύλο·

παραπίσω στὸν ὁρίζοντα σταχτῆς ἀμμόλοφος

μὲ τάφους δανικούς· ἐκεῖ δασάκι ἀπὸ φουντουκιὲς

ποὺ στοιχειώνεται ἀπὸ φθινοπωρινοὺς συλλέκτες,

ἀνθίζει/ καταπράσινο μέσ᾿ στὴν κατηφοριά.