Ανεξαρτήτως παιδείας και μουσικών γούστων, όλοι γνωρίζουμε τον Chopin ως μια μουσική ιδιοφυία. Πάμε να μάθουμε όμως κάποια πιο ιδιαίτερα πράγματα για την ζωή του μεγάλου αυτού συνθέτη.

Ο Frédéric Chopin (1810-1849),κατάγονταν από την Πολωνία και υπήρξε συνθέτης και βιρτουόζος πιανίστας, όντας ένα από τα σημαντικότερα ¨μέλη¨ της εποχής του ρομαντισμού. Αρκετές συνθέσεις του συγκαταλέγονται στα σημαντικότερα έργα του πιανιστικού ρεπερτορίου.

Οι νότες του ξεχειλίζουν τόσο συναίσθημα που δύσκολα θα βρεις στα έργα του κάτι που δεν θα σε συγκινήσει.

Παιδικά χρόνια

Γεννημένος κοντά στη Βαρσοβία της Πολωνίας, ξεκίνησε πιάνο στην ηλικία των τεσσάρων με δασκάλα τη μητέρα του, στα έξι του έγραψε την πρώτη του σύνθεση ενώ στα οκτώ του, τον ανέλαβε ο μαέστρος Wojciech Żywny. Τότε έδωσε και το πρώτο του επίσημο ρεσιτάλ για πιάνο.

Θα μπορούσε κανείς να πει πως το ντεμπούτο του ως συνθέτης το έκανε με το φανταστικό Piano Concerto No. 2 σε Φα ελάσσονα, σε ηλικία μόλις 20 ετών (παρόλο που το Νο.1 ήρθε αργότερα). Ακούγοντας κανείς το παραπάνω έργο, καταλαβαίνει πως πρόκειται για έναν συνθέτη που δικαίως κάθεται στο ίδιο τραπέζι με τις υπόλοιπες μουσικές ιδιοφυΐες.

Ο Σοπέν και το Παρίσι

Ο Σοπέν μετακομίζει στο Παρίσι το 1831 και αυτόματα εισάγεται στον κύκλο των οραματιστών της εποχής μαζί με τους Φραντς Λιστ,  Τζοακίνο Ροσσίνι, Εκτόρ Μπερλιόζ,  Ευγένιο Ντελακρουά και Βίκτωρ Ουγκώ.

Λίγο  μετά την άφιξή του, έδωσε το πρώτο του ρεσιτάλ και σταδιακά η φήμη του εξαπλώθηκε. Σύντομα, ξεκίνησε και τη διδασκαλία αποκτώντας πολλούς μαθητές πράγμα που του προσέφερε οικονομική άνεση και ασφάλεια.

Παρά τη μεγάλη φήμη του, όμως απέφευγε τις εμφανίσεις σε μεγάλα ακροατήρια, καθώς είχε φοβία με το κοινό.

Στα 18 χρόνια που παρέμεινε στο Παρίσι, δημιούργησε τα περισσότερα από τα αριστουργήματα του, μεταξύ άλλων τις Μπαλάντες και τα Σκέρτσι, Fantasy on Polish Airs , Barcarolle και τα φημισμένα Νυχτερινά.

Ο μεγάλος έρωτας με την συγγραφέα Γεωργία Σάνδη

Παράλληλα, μετά από ένα κάλεσμα στο σπίτι του φίλου του και φημισμένου συνθέτη και πιανίστα Φραντς Λιστ, ερωτεύεται παράφορα την συγγραφέα Γεωργία Σάνδη (όχι ακριβώς με την πρώτη ματιά) και μένουν μαζί για 9 χρόνια.

Καθώς το ρομάντζο του Σοπέν κατέρρευσε το 1847, η απελπισία γίνεται ευδιάκριτη στα έργα που τον συνοδεύουν εκείνη την περίοδο. Οι συνθέσεις μετά το χωρισμό του αποκαλύπτουν έναν άνθρωπο που παλεύει με την απώλεια και την ενδοσκόπηση.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η ¨στοιχειωμένη¨ Μαζούρκα Op. 59, No. 3 και η ζοφερή Σονάτα για βιολοντσέλο Op. 65.

Ωστόσο, αντί να υποκύψει στη θλίψη, ο Σοπέν μετουσίωσε τον πόνο σε μεγαλείο, χαρίζοντάς μας διαχρονικά έργα εμποτισμένα με λαχτάρα και ανθεκτικότητα στον χρόνο.

Το τέλος

Το 1848 μετακόμισε στην Αγγλία και τη Σκωτία για να πραγματοποιήσει κάποια ρεσιτάλ, κατόπιν πρόσκλησης μιας μαθήτριάς του.

Μετά από ένα χρόνο επιστρέφει στο Παρίσι με την υγεία του να είναι σε πολύ κακή κατάσταση, λόγω της χρόνιας φυματίωσης από την οποία έπασχε και με αρκετές οικονομικές δυσκολίες.

Τελικά, πεθαίνει σε ηλικία 30 ετών λόγω της ασθενείας του, ενώ κάποιοι ισχυρίζονται πως επρόκειτο για καρδιακή προσβολή.

Κηδεύτηκε στο Παρίσι, στο Κοιμητήριο Περ-Λασαίζ, όμως κατόπιν δικής του επιθυμίας, η καρδιά του μεταφέρθηκε στην Πολωνία, όπου φυλάσσεται μέχρι και σήμερα. Ως τελευταία του επιθυμία ζήτησε να καταστραφεί το αδημοσίευτο έργο του, πράγμα που ευτυχώς για εμάς δεν πραγματοποιήθηκε.

Η μουσική του Σοπέν αντηχεί σε όλους τους αιώνες, ψιθυρίζοντας ιστορίες αγάπης, επιμονής και πάνω απ' όλα ελπίδας.

Η UNESCO όρισε την 1η Οκτωβρίου ως Διεθνή Ημέρα Σοπέν το 2010, γιορτάζοντας τη διακοσιοστή επέτειο της γέννησής του.