Ένα κορίτσι κι ένα αγόρι γράφουν και κουβεντιάζουν για τα σπίτια τους.
Γιατί υπάρχουν παιδιά που ζουν σε σπίτια διαφορετικά από των άλλων παιδιών. Σπίτια με ρόδες, σπίτια που τα χωρίζει η Πράσινη γραμμή, σπίτια με πολυβολεία στην ταράτσα, κι άλλα που είναι μακριά και απομονωμένα, πέρα στο Ριζοκάρπασο.
Όμως σε όλα αυτά τα σπίτια τα παιδιά συνεχίζουν πάντα να ονειρεύονται.

Γράφει η Δέσποινα Ηρακλέους:
«Έχω ένα σημειωματάριο. Πολλές φορές περπατώ κατά μήκος της Πράσινης γραμμής που χωρίζει την Λευκωσία στα δύο και μοιράζει την πατρίδα μου. Σκιτσάρω στο σημειωματάριο μου τα ερημωμένα σπίτια, τον χρόνο που έμεινε παγωμένος στα κουφάρια σπιτιών, οδοφράγματα, βαρέλες, πινακίδες STOP. «Απαγορεύεται η διέλευση», φυλάκια με στρατιώτες. Κοιτώ κάποια σπίτια εγκαταλειμμένα ή πιο καινούργια που έχουν πολυβολεία στην ταράτσα ή στους τοίχους.
Μια μέρα ένας φίλος μιλούσε για το σπίτι που έχτισαν κοντά στην Πράσινη Γραμμή. Η αξία της γη είναι πιο φτηνή και πήρε την πολυμελή οικογένειά του να ζήσουν εκεί. Έγραψα στο σημειωματάριο μου για τη μέρα που, όπως μας διηγήθηκε, είχαν πάει υπεύθυνοι από το Υπουργείο Άμυνας με οδηγίες, για να ανοιχτούν στους τοίχους στην ταράτσα ‘τρύπες΄ που θα χρησιμοποιηθούν ως πολυβολεία σε περίπτωση συγκρούσεων. Είναι κλειστές τώρα με πολυστερίνη αλλά θα τις σπάσουν για να μπει όπλο, αν ξεκινήσουν ταραχές στο νησί».

Η Φωτεινή Στεφανίδη αναφέρεται στο πως προσέγγισε την εικονογράφηση:
«Το γραπτό, το λιτό γραπτό της Δέσποινας Ηρακλέους έφερε στη μνήμη το γεγονός της εισβολής που θυμάμαι ολοκάθαρα στην Ελλάδα του 1974 - ήμουν 12 χρονών.
Η Δέσποινα παραθέτει τρεις διαφορετικές περιπτώσεις σπιτιών όπου ζουν και μεγαλώνουν παιδιά σήμερα στην Κύπρο, 50 χρόνια μετά. Παιδιά που ζουν είτε σε τέσσερις ρόδες είτε πλάι στην αόρατη πράσινη γραμμή είτε στο απομονωμένο Ριζοκάρπασο. Τα αγκαλιάζει δε, με το εύρημα μιας παιδικής στακάτης έκθεσης. Με τρεις διαφορετικούς τρόπους προσέγγισα με τη σειρά μου
εικονογραφικά το θέμα:
- Παιδική ζωγραφική χρησιμοποιώντας μάλιστα το αριστερό χέρι.
- Ρεαλιστική αναπαράσταση της πραγματικότητας.
- Υπερρεαλιστική ονειρική θέαση, κάθε παιδί έχει δικαίωμα στο όνειρο.
Μετά με πήγε μόνο του και με παρέσυρε σε μια εξομολόγηση συναισθημάτων που ήταν και προσωπική μου ανάγκη».