Το 1960 ανάμεσα στην Ελλάδα και στην (τότε Δυτική) Γερμανία υπογράφηκε μια συμφωνία για απασχόληση Ελλήνων εργατών στη Γερμανία. Έτσι 800.000 περίπου Έλληνες μετανάστευσαν εκεί για να ξεφύγουν από την ανέχεια και την ανεργία.
Ένας από αυτούς είναι και ο ήρωας του βιβλίου, ο Βαγγέλης, που το σκάει από το χωριό και τους γονείς του, γοητευμένος από υποσχέσεις για εύκολη και άνετη ζωή. Μια βυζαντινή εικόνα, οικογενειακό κειμήλιο, του δίνει το εισιτήριο –αν και παιδί ακόμα– να φύγει για την Ευρώπη. Μόνο που, αντί για όσα ονειρευόταν, θα έρθει αντιμέτωπος με τον κοινωνικό αποκλεισμό, το γκέτο, την αδυναμία επικοινωνίας και τον τίτλο του «γκασταρμπάιτερ» – του ανειδίκευτου εργάτη από τον Νότο (που κατέληξε να χρησιμοποιείται ως βρισιά). Έτσι θα προσπαθήσει να επιβιώσει στηριζόμενος μόνο στη θέληση, στο πείσμα του και στο πλέγμα αλληλεγγύης που δημιουργεί με ανθρώπους από άλλες χώρες, άλλες κουλτούρες και θρησκείες που, εκτός από την ανάγκη, τους ενώνει η ανθρωπιά, η ανεκτικότητα και ο σεβασμός στον συνάνθρωπο – οι δικοί τους κανόνες σε αυτό το (χωρίς κανόνες) παιχνίδι.
Μέσα από τα μάτια του έφηβου Βαγγέλη παρακολουθούμε όχι μόνο τη ζωή των γκασταρμπάιτερ, αλλά και την ιστορία κάθε ανθρώπου που αφήνει την πατρίδα του με την ελπίδα για μια ανθρώπινη ζωή.