Ό,τι κυρίως επιχειρείται σ’ αυτό το βιβλίο είναι η επισήμανση των υποκειμενικών και των αντικειμενικών συνθηκών που συνέβαλλαν στη διαμόρφωση και στην παγίωση της «στάσης ζωής», της υφολογικής ταυτότητας και της «ποιητικής» μιας σημαντικής ποιήτριας όπως η Κική Δημουλά. Η ιχνηλάτηση της συναρπαστικής, επίπονης και κάθε άλλο παρά ευθύγραμμης υπερ-πεντηκονταετούς πορείας της από την ερεβώδη κόσμο των συναισθημάτων και των διαρκών εσωτερικών και εξωτερικών αντιπαραθέσεων της νεότητας (Έρεβος, 1956) έως τη νηφάλια – αν και μονίμως εκτεθειμένη στις εξαίσιες επιθέσεις του αιφνίδιου –, εξομολογητική, απολογητική και συνάμα απολογιστική στάση της ωριμότητας (Τα εύρετρα, 2010).