Λίγα λόγια για το βιβλίο
... Εμείς, οι ραγισμένοι, αναγνωρίζουμε εύκολα ο ένας τον άλλον...
Συνθέτουμε μια θλιβερή και ηττημένη συντεχνία...
Μέσα από σκόρπιες φωτογραφίες, μοναδική παρακαταθήκη του χαμένου της αδελφού, Χουλιάν, η νεαρή
πρωταγωνίστρια ακολουθεί μια επώδυνη διαδρομή μνήμης, αναζήτησης και αυτογνωσίας.
Εικόνες-σπαράγματα αναμνήσεων μιας ραγισμένης παιδικής ηλικίας, μιας ραγισμένης ζωής. Δυο
αδέλφια, συνεργοί και συνένοχοι στη μάχη τους για επιβίωση απέναντι σε έναν κακοποιητικό,
απρόβλεπτο πατέρα, αναζητούν απεγνωσμένα αγάπη, καταφύγιο, επιβεβαίωση, αλλά και τρόπο διαφυγής.
Πάνω στα ερείπια της οικογένειας, που αυτοκαταστρέφεται και τους καταστρέφει, ο Χουλιάν υψώνει ένα
τείχος σιωπής.
Η Αλαΐδε Βεντούρα, με πρόζα λιτή, σχεδόν αφαιρετική, άμεση και αφοπλιστική, αναδεικνύει ένα θέμα
επίκαιρο πάντα: την ενδοοικογενειακή σωματική και ψυχολογική βία. Ταυτόχρονα όμως μας δίνει και μια
μελέτη της Σιωπής: Είναι ένας τρόπος άμυνας; Ή μήπως μια ακόμα μορφή βίας;