Βερολίνο, Ιούλιος 1986. Η Καταρίνα και ο Χανς συναντιούνται τυχαία σε ένα λεωφορείο. Εκείνη είναι μία δεκαεννιάχρονη φοιτήτρια, εκείνος ένας παντρεμένος συγγραφέας γύρω στα πενήντα πέντε. Αιφνιδιάζονται από την έλξη που τους κυριεύει, κάτι αμοιβαίο και παράφορο, κάτι που σταδιακά εντείνεται μέσα από το κοινό τους ενδιαφέρον για τη μουσική και την τέχνη, κάτι που αναπόφευκτα βαθαίνει και τους δένει ακόμα περισσότερο επειδή ακριβώς η σχέση αυτή πρέπει να παραμείνει μυστική. Ώσπου εκείνη διολισθαίνει σε ένα νυχτερινό παραστράτημα, εκείνος δεν μπορεί να τη συγχωρήσει και μια επικίνδυνη ρωγμή αρχίζει να σχηματίζεται ανάμεσά τους. Με φόντο τη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας που καταρρέει και τις ριζικές αλλαγές που ακολούθησαν, η Τζέννυ Έρπενμπεκ, με τη χαρακτηριστική και διαπεραστική της γλώσσα, μιλάει για την άβυσσο της ευτυχίας, για την πορεία δύο εραστών στο μεταίχμιο αλήθειας και ψεύδους, εμμονής και βίας, μίσους και ελπίδας. Τα πάντα στη ζωή τους, την ίδια ώρα που συμβαίνουν, μεταμορφώνονται σε κάτι που έχει ήδη χαθεί. Η διαχωριστική γραμμή είναι πάντοτε μία μόνο στιγμή. Το μυθιστόρημα που πανάξια τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Booker 2024.

«Mε το λαμπρό της ύφος, η Τζέννυ Έρπενμπεκ αναδεικνύει την περιπλοκότητα της σχέσης ανάμεσα σε μια νεαρή γυναίκα και έναν κατά πολύ μεγαλύτερό της άντρα, παρακολουθώντας τις καθημερινές εντάσεις και τα ανατρεπτικά γυρίσματα που σημαδεύουν την οικειότητα μεταξύ τους [...]. Εδώ τα πάντα αρχίζουν με ενθουσιασμό και πάθος, πλην όμως συνδέονται επίσης με την εξουσία, την τέχνη και τον πολιτισμό. Η εγωκεντρική απορρόφηση των δύο εραστών μέσα σε αυτό που τους συμβαίνει και εν συνεχεία η πτώση προς μια κοινή καταστροφική περιδίνηση είναι στοιχεία συνυφασμένα με την ευρύτερη ιστορία της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας στη διάρκεια εκείνης της περιόδου [...]. Αυτό που μετατρέπει τον Καιρό σε μια αφήγηση ασυνήθιστη και σπάνια, είναι ότι πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα και άβολα την ίδια στιγμή, ότι είναι ένα βιβλίο προσωπικό και πολιτικό εξίσου. Η συγγραφέας οδηγεί τους αναγνώστες να προβούν στους συσχετισμούς μεταξύ γεγονότων που καθόρισαν ολόκληρες γενιές και μιας ολέθριας, στυγνής ερωτικής σχέσης, εγείροντας παράλληλα ερωτήματα για τη φύση της μοίρας και της ελεύθερης βούλησης. Όπως η ΛΔΓ, η συγκεκριμένη σχέση ξεκινά με αισιοδοξία και εμπιστοσύνη, αλλά στην πορεία ξεφτίζει και αποσυντίθεται».

Από το σκεπτικό της κριτικής επιτροπής του Διεθνούς Βραβείου Booker 2024