ΘΕΜΑ ΜΟΥ καὶ πάλι ὁ χρόνος. Ἡ γραφὴ μὲ βοηθάει νὰ καταλάβω καλύτερα
τὴ ζωή, μὲ ὅλες τὶς ἀποχρώσεις καὶ τὶς ἀντιφάσεις της, τόσο τὴ δική μου
ὅσο καὶ τῶν ἄλλων.
Ἡ ματιά μου ἑστιάζει στὸ διαφορετικὸ ἢ στὸ πρωτότυπο ἀλλὰ καὶ στὴν κοι-
νοτοπία, ἀπ᾽ὅπου μπορεῖ νὰ ἀντλήσει κανεὶς τὴ σο φία τῆς καθημερινότητας.
Ἡ διάθεση, καὶ κατ’ ἐπέκταση ἡ ὀπτική μου γωνία, παραμένει νηφάλια, ἐξετα-
στική, εἰρωνική, χιουμοριστικὴ καὶ κάποτε ἐρωτοτροπεῖ μὲ τὸν ἀφορισμὸ ἀλλὰ
καὶ μὲ τὸ ἀνέκδοτο.
Μ. Σ.
*
«Δὲν ἤξερε τί ἀκριβῶς εἶναι ἡ γοητεία. Ἐκεῖνο ποὺ ἀπολάμβανε ὅμως ἀπὸ
τότε ποὺ κατάλαβε τὸν ἑαυτό του ἦταν ἡ διάθεση τῶν φίλων νὰ τὸν ἐξυπη-
ρετοῦν καὶ νὰ εἶναι πλάι του στὶς δύσκολες στιγμές. Καὶ ἦρθε τὸ τσιτάτο ἀπ’
τὸν Καμύ, ὁ ὁποῖος καὶ ἄλλες φο ρὲς τοῦ εἶχε δώσει λύσεις : “Γοητεία εἶναι
ἕνας τρόπος νὰ παίρνεις τὴν ἀπάντηση ‘ναί ’, χωρὶς νὰ ἔχεις κάνει κάποια
ξεκάθαρη ἐρώτηση”».
«Γοητεία»