Στίχοι που έχουν το βάρος χρησμού, λέξεις που ηχούν σαν πυκνές σταγόνες βροχής είναι η ποίηση της Κικής Δημουλά. Μια απλή, ανεπιτήδευτη ποιητική φωνή, μια γνήσια ανθρώπινη φωνή, πικραμένη και σύγχρονη. Αφετηρία της έμπνευσής της η καθημερινότητα και ο άνθρωπος που πορεύεται μόνος. Περπατάει στους δρόμους της πόλης, ακούει τις φωνές γύρω της, νιώθει την αλλαγή των εποχών, γεύεται με όλες τις αισθήσεις της το θαύμα της ζωής και το μετατρέπει σε ποίηση. Όσα όμως κινούν την περιέργεια και τη μνήμη της αποτελούν μόνο την επιφάνεια, γιατί στο βάθος με την ποίησή της προσπαθεί να ανιχνεύσει το πάθος που τη διακατέχει για τη ζωή και να αντισταθεί στη φθορά και στο θάνατο. Η μελέτη αυτή δε φιλοδοξεί να εξαντλήσει την ποίηση της Κικής Δημουλά, φιλοδοξεί μόνο να φωτίσει κάποιες πλευρές της και να ανοίξει το δρόμο για μια πιο ουσιαστική επαφή με μια σύγχρονη γυναικεία ποιητική φωνή. Όσο άλλωστε διαβάζει κανείς τα ποιήματά της τόσο ανακαλύπτει νέους, ανεξερεύνητους και ανεξάντλητους θησαυρούς.