Στη μα­κρά πα­ρά­δο­ση της ένο­πλης εθε­λού­σι­ας στρά­τευ­σης στην ευρω­πα­ϊ­κή ήπει­ρο, η δε­κα­ε­τία του 1910, στην οποία επι­κε­ντρώ­νο­νται οι με­λέ­τες του πα­ρό­ντος τό­μου, κα­τέ­χει ξε­χω­ρι­στή θέ­ση. Την πε­ρί­ο­δο αυτή ο ένο­πλος εθε­λο­ντι­σμός γνώ­ρι­σε την κο­ρύ­φω­σή του, δεί­χνο­ντας πα­ράλ­λη­λα και τα πρώ­τα ση­μά­δια κάμ­ψης, κα­θώς η πρα­κτι­κή της ένο­πλης στρά­τευ­σης με­ταλ­λά­χθη­κε με την εμ­φά­νι­ση, αρ­χι­κά στα Βαλ­κά­νια, και αρ­γό­τε­ρα και στην υπό­λοι­πη Ευρώ­πη, εμπό­λε­μων συρ­ρά­ξε­ων νέου, «βι­ο­μη­χα­νι­κού» τύ­που. Η μα­ζι­κή αν­θρω­πο­σφα­γή με μη­χα­νι­κά μέ­σα απο­δυ­νά­μω­σε τον ρο­μα­ντι­κό χα­ρα­κτή­ρα της ένο­πλης προ­σω­πι­κής συμ­με­το­χής, που έθρε­ψε τα εθε­λο­ντι­κά κι­νή­μα­τα του 19ου αιώ­να.

Η δε­κα­ε­τία του 1910 συ­νι­στά, απ’ αυτήν την άπο­ψη, βα­θειά το­μή στη μα­κρά ιστο­ρία του ένο­πλου εθε­λο­ντι­σμού, τό­σο του ελ­λη­νι­κού, όσο και ευρύ­τε­ρα του ευρω­πα­ϊ­κού, με κύ­ρι­ους σταθ­μούς τους Βαλ­κα­νι­κούς πο­λέ­μους και τον Α΄ Πα­γκό­σμιο πό­λε­μο. Στη δι­άρ­κεια αυτών των χρό­νων το εθε­λο­ντι­κό κί­νη­μα από την Ήπει­ρο, την Κρή­τη και την Κύ­προ γι­γα­ντώ­θη­κε, ενώ χι­λι­ά­δες από­δη­μοι από τις Η.Π.Α. και την Αίγυ­πτο έσπευ­σαν επί­σης να κα­τα­τα­χθούν στον ελ­λη­νι­κό στρα­τό, μα­ζί με την τε­λευ­ταία γε­νιά των Ιτα­λών Γα­ρι­βαλ­δι­νών. Σε μια πα­ράλ­λη­λη κα­τεύ­θυν­ση, στον Με­γά­λο πό­λε­μο με­ρι­κές εκα­το­ντά­δες Έλ­λη­νες εντά­χθη­καν στις γραμ­μές του γαλ­λι­κού στρα­τού και πολ­λα­πλά­σιοι Κύ­πριοι (Έλ­λη­νες και Τούρ­κοι) στο «Μα­κε­δο­νι­κό Με­τα­γω­γι­κό Σώ­μα» του βρε­τα­νι­κού στρα­τού. Σε αυτή την πε­ρί­ο­δο εστι­ά­ζει το ανά χεί­ρας βι­βλίο, προ­κει­μέ­νου, μέ­σα από μια συ­νο­λι­κή προ­σέγ­γι­ση και πο­λυ­πρι­σμα­τι­κή θε­ώ­ρη­ση, να ανα­δει­χθούν οι ρι­ζι­κές με­τα­μορ­φώ­σεις και τα ιδι­αί­τε­ρα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά της εθε­λο­ντι­κής πρα­κτι­κής.