Είχε πολλά χαρίσματα που δεν είχαν άλλες γυναίκες. Ταλέντο, ομορφιά, χάρη. Ακόμα, μια ζωή με τιμή, με σκοπό, με προνόμια εξαιτίας αυτών ακριβώς των χαρισμάτων της, αλλά αυτά δεν είχαν θεωρηθεί ποτέ απειλή από τις υπόλοιπες γυναίκες, ούτε είχαν προκαλέσει τη ζήλια τους· αυτό που είχαν αυτές εκείνη δεν μπορούσε να το έχει: σύζυγο, παιδιά, οικογένεια... Και κάποιες ανάμεσά τους είχαν και αγάπη -το είδος της αγάπης για το οποίο δε μιλούσε κανένας- τρυφερή και ευγενική, μια αγάπη που μόνο ένας άντρας και μια γυναίκα μπορούν να μοιραστούν, το είδος της αγάπης που ήξερε ότι ο Αλλάχ έδινε μόνο σε όσους προνομιούχους μπορούσε να είναι σίγουρος ότι θα το εκτιμήσουν. Ένα είδος αγάπης ήταν κι αυτό που χρησιμοποιούσε για τα χαλιά της, όμως δεν ήταν αυτό που επιθυμούσε να γνωρίσει. Μπορούσε να κρεμάσει τα δοκάρια του αργαλειού και να χωθεί εκεί μέσα, αλλά όλ' αυτά δε θα την άγγιζαν ποτέ όπως θα ήθελε, ούτε θα την παρηγορούσαν ποτέ με τον τρόπο που είχε ανάγκη».
Το νήμα της ιστορίας ξετυλίγεται σε ένα χωριό της Ανατολίας, χαμένο στην άκρη του πουθενά, όπου οι θρύλοι και οι δοξασίες μάς μεταφέρουν σε μακρινές εποχές που κυριαρχεί ο φόβος, η φτώχεια και η παντοδυναμία της πατρικής παρουσίας.
Η ηρωίδα πρέπει να παραμείνει αγνή, άμωμη, ανέγγιχτη για να συνεχίσει να έχει την ευλογία του Αλλάχ και να διατηρήσει το πολύτιμο χάρισμα της ύφανσης υπέροχων χαλιών, τα οποία μοσχοπουλάει στις μέλλουσες νύφες που φτιάχνουν τα προικιά τους...
Η συγγραφέας θα μας μεταφέρει στα υπέροχα τοπία, στους ήχους και στα αρώματα μιας άλλης εποχής και, σαν να υφαίνει ένα πολύτιμο χαλί, θα ενώσει τις μοίρες ενός Αμερικανού αρχαιολόγου, ενός γιατρού και ενός παλαιοπώλη με τη μοίρα μιας χαρισματικής, παράλυτης κοπέλας που πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στο θεόσταλτο χάρισμά της και στην κατάκτηση της ευτυχίας μέσα από την ολοκλήρωση...
