Το μακρύ αυτό αφηγηματικό ποίημα (239 στίχοι) έγραψε ο Ανδρέας Εμπειρίκος μετά το ταξίδι που έκανε στη Σοβιετική Ένωση τον Δεκέμβριο του 1962 (Οδησσός-Μόσχα-Λένινγκραντ), με τους Οδυσσέα Ελύτη, Γιώργο Θεοτοκά και τον γιατρό Σ. Σπηλιόπουλο από τη Θεσσαλονίκη, ύστερα από πρόκληση του Συνδέσμου "ΕΣΣΔ-Ελλάς".
"Το ποίημα", γράφει ο Γ. Γιατρομανωλάκης, "μπορεί να διαβαστεί σε πολλά επίπεδα: ως κείμενο αυτοβιογραφικό, διαποτισμένο όπως είναι από μνήμες των παιδικών και νεανικών του χρόνων· ως ιστορικό ντοκουμέντο αλλά και ως ευφυές και προσεκτικό συνάμα πολιτικό σχόλιο μιας κρίσιμης εποχής, παρωχημένης πλέον
Το ποίημα εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1995, με επιμέλεια Γιώργη Γιατρομανωλάκη, σε ειδική πλακέτα για τα 20 χρόνια από το θάνατο του ποιητή. Το 2001 εκδόθηκε από τις εκδ. Άγρα και το Ημερολόγιο που κράτησε ο Εμπειρίκος κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού συνοδευόμενο από φωτογραφίες που τράβηξε στη Ρωσσία.