Ο Philip Glass διαμόρφωσε καταλυτικά τον ήχο της κλασικής μουσικής στα τέλη του 20ού αιώνα. Στην αυτοβιογραφία του, “Λέξεις χωρίς Μουσική,” η οποία έχει λάβει εξαιρετικές κριτικές, παρουσιάζει μια νέα και απρόσμενη φωνή. Αυτή είναι η φωνή ενός γεννημένου αφηγητή, που ζωντανεύει τις αναμνήσεις του με τέτοια ζωντάνια ώστε οι αναγνώστες να νιώθουν τις στιγμές εκρηκτικής δημιουργίας, όπου η ζωή και η τέχνη συγχωνεύονται μαγικά.

Από τα παιδικά του χρόνια στη Βαλτιμόρη και τις σπουδές του στο Σικάγο και το Juilliard, μέχρι το πρώτο του ταξίδι στο Παρίσι και τη βαθιά επηρεαστική γνωριμία του με την Ινδία, ο Glass συγκινεί με τις αναμνήσεις από τους πρώτους του μέντορες και ανασυνθέτει τις εμπειρίες που διαμόρφωσαν τη δημιουργική του συνείδηση. Είτε περιγράφει τις υδραυλικές εργασίες στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του ’70 είτε τη συγγραφή της όπερας “Satyagraha,” ο Glass χρησιμοποιεί λέξεις για να μεταδώσει την έξαψη της καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Η αυτοβιογραφία του επιβεβαιώνει ότι η μουσική έχει τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο, μεταφέροντας στους αναγνώστες την ένταση και την ευφορία της καλλιτεχνικής του πορείας.