Το καλοκαίρι έχει μπεί, κι αυτό είναι σίγουρο.

Το επόμενο μοναδικό πράγμα που είναι σίγουρο είναι ότι το καλοκαίρι είναι η ιδανικότερη περίοδος για διάβασμα. Λίγο θάλασσα, λίγο κρασί, κι ένα βιβλίο είναι η αλάνθαστη συνταγή για τις ζεστές ημέρες του Ιουλίου. 

Αν θες μια ιστορία να σε συναρπάσει, να σε συντροφεύσει και να σε βγάλει από το άγχος της καθημερινότητας, είμαστε εδώ για σένα. Δεν χρειάζεται να ψάξεις πολύ, γιατί το κάναμε ήδη για σένα. 

Οι παρακάτω προτάσεις, με απόλυτη βεβαιότητα, θα σε χαλαρώσουν και θα σε βοηθήσουν να ξεφύγεις, ακόμα κι αν είσαι στην πόλη και στη δουλειά. 

Το Στεφάνι της Σίγκριντ Ούντσετ υπόσχεται να σε ταξιδέψει στο χρόνο.

Η Κριστίν Λαβρανσντάτερ ζει στη Νορβηγία του 1300 μ.Χ. με τον πατέρα της, Λάβρανς, αγρότη και πολύ αγαπητό στην περιοχή του, τη μητέρα της, Ράγκνφριντ, θρησκευόμενη, σοβαρή και μελαγχολική γυναίκα, και τις αδελφές της. Όταν φτάνει στην κατάλληλη ηλικία, οι γονείς της την προξενεύουν με τον Σίμον, γιο ιππότη, κάτι που εκείνη δέχεται με ευκολία, και τον αρραβωνιάζεται. Όμως κάποια στιγμή γνωρίζει τον ιππότη Έρλεντ και τον ερωτεύεται παράφορα, όπως και αυτός εκείνη. Ο Έρλεντ έχει όμως βεβαρυμένο παρελθόν, καθότι έχει ζήσει και έχει κάνει παιδιά με παντρεμένη γυναίκα, και αυτό για τα ήθη της εποχής ήταν ανήκουστο, ειδικά για τους γονείς της Κριστίν, οι οποίοι δεν δίνουν τη συγκατάθεσή τους να γίνει αυτός ο γάμος. Οι δυο νέοι θέλουν πολύ να παντρευτούν και να ζήσουν μαζί, και η Κριστίν προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην αγάπη της για τον Έρλεντ και την αγάπη της για τον Θεό και τους γονείς της, καθώς είναι και η ίδια βαθιά θρησκευόμενη.

Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για τον Φρέντρικ Μπάκμαν, τα βιβλία του έχουν μιλήσει από μόνα τους.

Το Μπιέρνσταντ εναντίον όλων, το αυτοτελές δεύτερο βιβλίο της τριλογίας ΜΠΙΕΡΝΣΤΑΝΤ, περιγράφει έντονα τις ανθρώπινες σχέσεις σε μια μικρή κοινωνία. Ένα μυθιστόρημα για τη βία, τον θυμό και το μίσος. Για τις μάχες που δίνει κανείς στη ζωή. Για την απόρριψη και την αποδοχή. Για την αφοσίωση, τη φιλία και την αγάπη. Μια ιστορία για την Μπιέρνσταντ και τη γειτονική πόλη, το Χεντ. Για το πώς η αντιπαλότητα ανάμεσα σε δύο ομάδες χόκεϊ μπορεί να εξελιχθεί σε λυσσαλέα μάχη για την επιβίωση, το χρήμα και την εξουσία. Για ανθρώπους που ονειρεύονται και παλεύουν. Κάποιοι θα ερωτευτούν, άλλοι θα νιώσουν

Η γραφή της Emily Henry είναι μια αγκαλιά χαρμολύπης.

Στο Χαρούμενο Μάρος η Χάριετ και ο Γουίν είναι το τέλειο ζευγάρι από τότε που γνωρίστηκαν στο κολέγιο. Μόνο που τώρα πια –για λόγους που ακόμα δεν θέλουν να συζητήσουν– δεν είναι μαζί. Χώρισαν πριν από πέντε μήνες… και ακόμα δεν το έχουν πει στους κολλητούς τους. Να γιατί καταλήγουν να μένουν στο ίδιο δωμάτιο σε ένα εξοχικό στο Μέιν, που είναι ο τόπος απόδρασης της παρέας τους κάθε χρόνο την τελευταία δεκαετία. Μόνο που φέτος η Χάριετ και ο Γουίν λένε τρελά ψέματα, ενώ προσπαθούν να μη δίνουν σημασία στο πόσο απελπισμένα θέλουν ακόμα ο ένας τον άλλον.Το σχέδιο είναι άψογο (αν το δεις από μεγάλη απόσταση φορώντας γυαλιά ηλίου λερωμένα με αντηλιακό). Έπειτα από τόσα χρόνια έρωτα, πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να προσποιηθείς για μία βδομάδα ότι είσαι ακόμα ερωτευμένος… μπροστά σ’ αυτούς που σε ξέρουν καλύτερα απ’ όλους;

Η Κονστάντζα Κασάτι στο πρώτο της βιβλίο, Κλυταιμνήστρα, μας ταξιδεύει στο χρόνο και στο χώρο. 

“Είναι κόρη βασιλιά αλλά παντρεύεται τύραννο.
Τον παρακολουθεί ανίσχυρη να θυσιάζειτο παιδί της στους θεούς.
Περιμένει καρτερικά. Καταστρώνει την εκδίκησή της.
Την έχουν αποκαλέσει «υπερήφανη»,
«βάναυση», «μονόφρουρη», «τρελή από φιλοδοξία», «δολοφόνο».
Την έχουν αποκαλέσει πολλά, τίποτα από αυτά, όμως, δεν έχει σημασία.
Ξέρει πώς να παίξει το παιχνίδι.
Αν δεν της δοθεί η εξουσία, θα την πάρει μόνη της.
Είναι η Κλυταιμνήστρα".

Ξέρει η πάπια που είναι η λίμνη, ρωτάμε, και ο Χρήστος Χωμενίδης μας απαντά, με τον πάντα καυστικό και σύγχρονο τρόπο του. 

… Μέσα µου ζει ένας σκάνταλος τύπος, ένας καλικάντζαρος. Θα λαχταρούσε η ζωή µου όλη να είναι πιρουέτες. Να ακροβατώ έξω νου και νόµου, να παραβιάζω ωράρια και να γονιµοποιώ ωάρια, να αδιαφορώ για τις συνέπειες των πράξεών µου – σάµπως αυτοί που τις µετρούν και τις ξαναµετρούν βγάζουν καµία άκρη; ξεφεύγουν µήπως από το τυχαίο κι από το πρόσκαιρο της ύπαρξης; Να νιώθω τις στιγµές σαν νότες, να υπακούω στον εσωτερικό µου µονάχα ρυθµό… Μέσα µου επιµένει να χοροπηδάει το πιτσιρίκι εκείνο που έκανε διαρκώς ζηµιές, που έβγαζε σε όλους γλώσσα, που ο κόσµος του ήταν άγραφο χαρτί, άλλοτε το ζωγράφιζε, άλλοτε το µουτζούρωνε, κάποτε του έβαζε φωτιά...

Θαυµάζω όσους ξεκινούν για το περίπτερο και βρίσκονται στην άλλη άκρη του κόσµου. Τους όπου γης και πατρίς, τους ανθρώπους-πουλιά. Εγώ είµαι δέντρο. Γίνεται δέντρο το πουλί, πουλί το δέντρο; Ως δέντρο τι µπορείς να ελπίζεις;

Να δροσίζεις όποιους ξαποσταίνουν στον ίσκιο σου. Να σε προτιµούν τα φτερωτά, για να φτιάχνουν τις φωλιές τους. Να απολαµβάνουν τους καρπούς σου τα σκιούρια και οι αλεπουδίτσες. Κυρίως δε, όταν σηκώνεται άνεµος, να φουσκώνουν οι φυλλωσιές σου σαν πανιά καραβιού κι ας σε κρατούν οι ρίζες σου στο ίδιο µέρος. Να κάνεις τον αέρα µουσική κι η µουσική σου να φτάνει εκεί που εσύ δεν θα βρεθείς ποτέ. «Πάλι τραγουδάει το δέντρο…» να λένε.

Το σεξ και πως να το αποφύγετε του αγαπημένου Αυγούστου Κορτώ είναι μια κωμική ιστορία για την καθημερινότητα των εργαζόμενων μανάδων.

Για τον έρωτα, που χρειάζεται πρόσφορες συνθήκες ώστε να ανθίζει παρά το πέρασμα του χρόνου, και για το σεξ, αυτή την τόσο ανθρώπινη ανάγκη, που συχνά αποφεύγουμε, κι ας νιώθουμε τη σπίθα του. Η Αγγελική δεν έχει όρεξη –ούτε κουράγιο– για σεξ. Δουλεύει σκοτωτά, είναι μάνα δυο δίδυμων πεντάχρονων αγοριών που της αλλάζουν τα φώτα, κι η κούρασή της είναι τόσο τρομερή, που δεν αισθάνεται καθόλου ερωτεύσιμη. Όσο κι αν λατρεύει την οικογένειά της, ζηλεύει τις φίλες της για την ανεξαρτησία τους. Ο άντρας της ο Κώστας, απ' την άλλη, έχει πάθει οίστρο και δεν την αφήνει σε ησυχία. Να φταίνε οι ανασφάλειες του φύλου του, να πάσχει από κρίση μέσης ηλικίας ή μήπως οι ξαφνικές ορέξεις του οφείλονται σε κρυφές, ευκαιριακές επαφές με άλλες γυναίκες; Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Στέλιος, ο εγωπαθής, νάρκισσος πρώην της Αγγελικής, αρχίζει να την πολιορκεί φανατικά και γλυκανάλατα, έπειτα από δεκάξι χρόνια απουσίας.

 

Αυτά κι πολλά ακόμα, θα βρείτε ρίχνοντας μια ματιά εδώ. 

Μην αφήνετε τον χρόνο να περνά!